Biyopsikososyal yaklaşıma dayanarak, ailenin bir üyesi bir hastalığa sahip olduğunda, kardeşler, ebeveynler, aile ilişkileri, roller ve dinamikler kaçınılmaz olarak etkilenir. Biyopsikososyal yaklaşımda, altta yatan varsayım, zihinsel ve fiziksel sağlığın birbiriyle bağlantılı olmasıdır (Engel, 1977). Aile dinamikleri, biyopsikososyal bir yaklaşımla incelenebilir. Bu yaklaşıma göre, ailenin bir üyesi bir hastalığa sahip olduğunda, kardeşler, ebeveynler, aile ilişkileri, roller ve dinamikler kaçınılmaz olarak etkilenir. Çocukları lösemi teşhisi almış ebeveynlerin deneyimlerini anlamak adına tasarlanan kalitatif çalışmada, katılımcılar, çocukları lösemi teşhisi almış dokuz anne ve bir babadır. Çalışmanın sonunda yedi ana tema ortaya çıkmıştır:
1) Ailenin parçalanması; aile üyelerinin bu süreçte birbirlerinden ayrı kalmak mecburiyetinde olduğu,
2) Kardeşler: “Unutulan çocuklar”; tedavi sürecinde lösemi teşhisi alan çocukların kardeşlerinin ise maalesef geri planda kaldığı fark edildi.
3) Çocuklardaki değişiklikler; anne ve babalar tedavi sürecinde çocuklarında gözlemledikleri fiziksel, sosyal, davranışsal ve duygusal değişimleri de görüşmeler sırasında paylaştı (saçların dökülmesi, huysuzluk, izole olmak vs.).
4) Ebeveynlikteki değişiklikler; anne babalar bu süreçte ebeveynlik uygulamalarında da bazı değişimler olduğunu ifade etti (örneğin; tablet kullanımında sınırın aşılması).
5) Ebeveynlerin başa çıkması; ailelerin bu süreçte yaşadıkları zorluklarla başa çıkmak adına bazı yöntemlere başvurduğu görüldü (umut etmek, olumlu düşünmek, maneviyat, hastalığı dillendirmemek, çocuklarla sınırlı bilgi paylaşımı).
6) Yalnız değiliz (–e karşı) gücenme; ailelerin süreçte kendi ailelerinden, eşlerinden, çocuklarından, arkadaşlarından, çocuklarının okullarından, hastane çalışanlarından, hastanedeki diğer ailelerden aldıkları yoğun desteğin altını çizdikleri, yine en yakınlarından aldıkları yorumlarla da zaman zaman kırgınlık yaşadıkları fark edildi.
7) Dışarının görüşü: “Durumu tuhaf bulma”; ailelerin takılan maskeden dolayı zaman zaman tuhaf bakışlarla karşılaştıklarını öğrenildi.
Güney, M. (2019). The Experiences of Parents, Whose Children Have a Diagnosis of Leukemia, in The Treatment Process. Özyeğin Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Psikoloji Anabilim Dalı.
http://eresearch.ozyegin.edu.tr/handle/10679/6268
Çeviren: Mader Bengisu Bilgen